21 Δεκεμβρίου 2017

ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ..... ΤΟ "ΜΙΚΡΟ BAR " ΤΗΣ ΠΛΑΤΕΙΑΣ ΜΑΒΙΛΗ ΟΡΦΑΝΕΨΕ...

To λοιπόν μας έφυγε και ο Γιάννης. Θα μου πείτε ποιός ήταν ο Γιάννης...
Ο Γιάννης ήταν πολλά για έναν μοναχικό τύπο, σαν εμένα. Ήταν ο ιδιοκτήτης ενός υπέροχου bar στην γνωστή

πλατεία Μαβίλη. Όχι ακριβώς εντός της... στα πέριξ ήταν.
Ήταν στην οδό Τιμολέοντος Βάσσου ανάμεσα σε δύο ξενοδοχεία, δίπλα σε μια εκκλησίτσα, ιδιοκτησίας της

Κυρίας Σημαντήρα.
Σ' αυτό το bar που λέγονταν το 'ΜΙΚΡΟ BAR" πέρασα από τον έγγαμο βίο, στον βίο του χωρισμένου. Σ' αυτό

το bar πέρασα δύο θανάτους γονιών. Σ' αυτό το bar πέρασα με τον φίλο μου τον κουμπάρο. Με την νέα μου

γυναίκα. Με λίγα λόγια ήταν το bar που με συντρόφεψε.
Το κλίμα που δημιουργούσε ο Γιάννης ήταν απίστευτο. Γλυκό, όσο έπρεπε, παγωμένο όσο έπρεπε. Ήξερε να σε

αφήνει να ταξιδεύεις, χωρίς να σου μιλάει. Ήξερε να επεμβαίνει όταν το ταξίδι του αλκοόλ έπαιρνε τον

κατήρφο...
Γιατί, εκεί δεν ήταν ένα bar σαν της πλατείας Μαβίλη, πως να το πω για καμάκι ή συναναστροφές. Ήταν ένα

bar για πότες και τόπος περίσκεψης. Θυμάμαι ένα βράδυ, τα πίναμε με τον κουμπάρο μου στο Παγκράτι και

ξεκινάμε για Αμπελόκηπους να πιούμε ένα ποτάκι. Και πιάνει ένας χιονιάς και γυρίζει σπίτι του ενώ εγώ

ανεβαίνω ποδαράτο κόντρα στο χιόνι φτάνοντας στου Γιάννη. Φίσκα, το μαγαζί, κοντά 2 το πρωί και μου

δίνει το ουισκάκι μου. Και σύντομα εμπρός μου απλώθηκε η γνωστή του ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ μαγειρίτσα... Γιατί εδώ

μετά το ποτό έρχονταν και το δυναμωτικό φαγάκι... Μαγειρίτσα, κότσι σε σπέσιαλ καταστάσεις, μακαρονάδα

με κιμά, ένα υπέροχο φαγί που το έκαιγε με φωτιά μισό μέτρο ύψος... Τι μάγειρας...
Τον θάνατό του τον έμαθα δύο μήνες ύστερα από το τραγικό αυτό τέλος. Ήταν χρόνια ασθενής με την

επάρατο. Το πάλευε.Εγώ απουσιάζω αυτόν τον καιρό, είμαι μακριά από τα πέριξ στους Χαιδαρίους Νήσους

όπως τους λέγω..
Πάει λοιπόν... Θυμάμαι ήταν ο πατέρας μου ήταν στα τελειώματα και ο πόνος μου ήταν αβάσταχτος. Κατά τις

δύο το πρωί αναπαύονταν ο πατέρας μου και συνήθως τότε ντυνόμουν βιαστικά και τσουπ στον Γιάννη. Ένα

στα γρήγορα... Και επιστροφή δίπλα στον πατέρα μου... Τα ίδια με την μάνα μου όταν είχε μείνει χήρα και

ασθενούσε... Δύο θάνατοι στου Γιάννη...
Δίπλα στον Γιάννη, υπήρχε και ο σκύλαρος του. Ο Μίσα με το όνομα... Σκύλος υπέροχος, γλυκός συνδαιτημών στα ποτά μας και μεγάλη ατραξιόν του άλλου αγαπημένου bar του MG.
Ήταν bar όπου κυριαρχούσε η χαμηλή μουσική, η πάρλα σαν μια γνωστή φαμίλια. Η πολιτική υπήρχε και δεν υπήρχε... Ήμασταν και οι δύο έντονα πολιτικοποιημένοι αλλά δεν παρλάραμε για αυτά. Ήταν θέματα που στις δύο τα πρωινά δεν τα θίγεις, εκτός αν είναι κομβικές αλλαγές...
Τι να πω, τι να πω.... Ένα κτίριο με ανθρώπους που με έχουν σημαδέψει... Μικρός σαν ήμουν ήταν τα γεροντοπαλίκαρα. Οι Αρνιακοί.Τρεις, ή τέσσερις γερόντοι απάντρευτοι με δεκάδες γάτες που πουλούσαν γάλα και προιόντα σαν τα φύλλα για πίτες, ριζόγαλα κλπ. Με έστελναν οι γονέοι μου και φοβόμουν τους γερόντους... Και μετά ο Γιάννης. Τώρα είδα μέσα στο bar εργασίες. Ποιός ξεύρει τι θα γένει. Ελπίζω να σεβαστεί ο νέος τα παλιά μας χούγια και να είναι αξιοπρεπές...

ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΓΙΑΝΝΗ....



δεν έχω φωτό από το bar αυτήν την βρήκα στο διαδύκτιο. Ο γνωστός καναπές...

21 Οκτωβρίου 2017

ΣΤΗΝ ΚΙΝΑ ΤΟΥ ΜΑΟ ΤΣΕΤΟΥΓΚ ΣΤΑ 1959... ΕΙΣ ΕΡΓΑΤΗΣ ΚΑΙ Ο ΕΦΟΠΛΙΣΤΗΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΑΙΜΟΣ

Ήμουν νέος, επαναστάτης και ατρόμητος. Και το όραμα μου συνταυτίστηκε με τον εφοπλιστή ΑΝΔΡΕΑ Γ. ΛΑΙΜΟ αυτόν τον ακάματο εφοπλιστή που διέσχισε και αυτός τις ηπείρους για να βρεθεί σαν και εμένα στην εορταστική εκδήλωση για τα 10 χρόνια επανάστασης εις την Κίνα. Αυτός με αερόπλανα, τραίνα και πλούτο. Εγώ με κάτι σαπιοκάραβα...
Αυτός έμενε στα πέπουλα με τις ξενοδοχιάρες του και τα συνέδρια .... Εγώ ... άστα μην τα πω....

Ας δούμε όμως το ταξίδι του εφοπλιστού στην μακρινή Κίνα στα 1959 και πως άκουσε την ομιλία του εκπροσώπου του ΚΚΕ και του ΧΡΟΥΤΣΟΦ... Eγώ βέβαια ξύπνισα σήμερα γιατί ήμουν αγέννητος τότε μέσα στο άγχος και σπεύδω να σας δώσω την ιστορία αυτή μπας και μου φύγει η αγωνία...

Από το βιβλίο του στα 1964 "ΠΟΝΗΜΑΤΑ"

Το αγόρασα από τις εκδόσεις ΦΑΡΦΟΥΛΑΣ που είναι και παλαιοβιβλιοπωλείον.farfoulas.gr












08 Ιουλίου 2017

ΤΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΤΩΝ ΨΗΦΙΑΚΩΝ ΕΚΤΥΠΩΣΕΩΝ ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ.... ΚΑΠΟΤΕ.... ΉΜΟΥΝ ΚΑΙ ΕΓΩ ΕΚΕΊ....

Ποιος το περίμενε αυτό... Να βλέπει κανείς σε κάθε δρόμο σε κάθε πόλη μια εκτύπωση. Είχα την ευτυχία να είμαι ανάμεσα στο team που φέραμε τις ψηφιακές εκτυπώσεις μεγάλου φορμά στην χώρα αυτή.
Η σχέση μου με τα κομπιούτερ ήταν μια σχέση παιδιόθεν. Ήμουν κομπιουτεράς του διπλανού δωματίου... χαχα... Στα 1977 ξεκίνησα να δουλεύω σε μια ασφαλιστική εταιρία την ΜΕΣΟΓΕΙΟ Α.Ε.Γ.Α. στην Συγγρού. Εκεί στον όροφο που ήταν το γραφείο μου ήταν ο "ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ"... Κάτι τύποι με λευκές στολές τον δούλευαν και καθήκον μου ήταν να πηγαίνω στην ΙΒΜ στην οδό Φιλελλήνων κάτι στρογγυλά "πράγματα" και να φέρνω πίσω άλλα στρογγυλά "πράγματα. Προφανώς ήταν δισκέτες....Κύλισαν τα χρόνια σε κάτι γραφεία στην οδό Πειραιώς υπήρχε ένας MAC ένας τρομερός υπερ...επεξεργαστής... χωρίς σκληρό δίσκο... Για να γίνει σελιδοποίηση φόρτωνε ο Κυριάκος 14 δισκέτες και έτρεχε το Quark Express...  Ήταν μια τρομερή επανάσταση μετά από την "ηλεκτρονική" γραφομηχανή και το ρυζόχαρτο... Τες πάντων....
Είναι φρικτό... δεν βρίσκω φωτογραφία του μηχανήματος που ξεκίνησε η ιστορία... Μόνο το τελευταίο μοντέλο ηλεκτροστατικής εκτύπωσης που βγήκε το 2.000... Δεν υπάρχουν τα παλαιώτερα... ΦΡΙΚΗ
Ήμουν σε μια εκδοτική εταιρία στο Χαλάνδρι... Ήμουν βοηθός παραγωγής και το μέλλον μου ήταν από... Ή από  βοηθός παραγωγής θα γινόμουν ΔΙΕΥΘΥΝΤΉΣ παραγωγής ή θα εξαφανιζόμουν... Πήγα λοιπόν σε έναν από τους μεγάλους τότε διαχωριστές τον Κύριο Κόκκορη που είχε την DOT REPRO...και του λέω απλά και σταράτα... Θέλω να γίνω μάστορας και να πάψω να είμαι ΓΕΝΙΚΟΣ και να κάνω ΓΕΝΙΚΑ πράγματα... Δεν με νοιάζουν τα φραγκόπουλα του λέω... Ο Κύριος Γρηγόρης με παίρνει παραιτούμαι από την εκδοτική εταιρεία και αρχίζει η ψηφιακή ζωή μου...

Έξη μήνες γυρόφερνα στην εταιρία. Μια φρικτή κατάσταση... Μέσα σε τρομερές αμφιβολίες... Κανείς δεν μου έλεγε τίποτα... Ώσπου ήλθαν τα νέα... Εσύ με κάποιον τύπο ονόματι Δημήτρη θα αναλάβετε κάτι που πρώτη φορά θα έλθει στην χώρα...
Τι ήταν αυτό? Άγνωστο... Τίποτα, καμιά πληροφορία... Να τα νέα γραφεία... Η εταιρία θα λέγονταν DOT IMAGING... Σχεδόν δίπλα από την DOT REPRO ένα στενό πιό πέρα... Και ήλθε όντως ένα φορτηγό της XEROX και κατέβασε ένα κουτί μεγάλο... Με γερανό μπήκε στον πρώτο όροφο... Ήλθαν εργάτες να τα στόρια να τα air condition ... με λίγα λόγια οργασμός...
Ήλθε ο άνθρωπος της ΧΕROX ο Δημήτρης ο Γ... και βοηθός του ο Μπάμπης και ο άλλος το Νίκος... Τρεις πάνω από το κουτί.... Και μετά ήλθε μια εταιρία που έστησε ένας κομπιούτερ με ένα λειτουργικό σύστημα εξωπραγματικό... Ούτε που το είχα ακούσει... Και ήλθε και η APPLE και μας ήφερε ένα κομπιούτερ ΤΡΟΜΕΡΟ.... Με λίγα λόγια ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΓΡΙ...
Και μετά ήλθε ο Κύριος Ι.... και ο Κύριος Χ.... εκπρόσωποι της 3Μ Ελλάδος... Και ένας Γερμανός και ένας Ισραηλινός και άρχισαν να λένε να λένε... Και ακούγαμε και δεν το πιστεύαμε... Και ανοίχτηκε ένας κόσμος γεμάτος χρώμα που μπορούσε να ντύσει τα πάντα... Λεωφορεία, τραίνα, αερόπλανα, να διακοσμήσει καταστήματα, να ντύσει πατώματα... Αυτά που εσείς σήμερα θεωρείτε ότι υπήρχαν αιώνες πριν... Σε αυτήν την κοσμογονία... συμμετείχα και εγώ ο ταπεινός φίλος σας μαζί με τον ΜΗΤΣΟ... Γιατί εμένα χέστε με ... Ένας είναι, ήταν και θα είναι ο σπουδαιότερος των ψηφιακών εκτυπώσεων ... Ο ΜΗΤΣΟΣ...

ΤΕΛΟΥΣ ΠΡΩΤΟΥ ΜΕΡΟΥΣ...

15 Μαρτίου 2017

Η νεαρά Οθωμανίς της Χαλκίδος γίνετε Χριστιανή... ΠΟΝΟΣ ΔΑΚΡΥΑ ΚΑΙ ΔΙΑΚΡΑΤΙΚΗ ΠΛΟΚΗ....

Tα νερά παν πάν' κάτω. Ανά έξ' ώρας. Ωστόσο μέσα στην ηρεμία οι αστυνόμοι τρέχουν αλαλιασμένοι και ψάχνουν. Ψάχνουν εδώ, ψάχνουν εκεί ώσπου ένας “καλοθελητής” πιάνει τον αρχηγό του αποσπάσματος και του λέει “το και το”... “Εκεί είναι”...
Τρέχουν ταχιά, κρούουν τις πόρτες και βλέπουν την νεαρά καθισμένη χαμέ συντροφιά τινάς οικογενείας.
Με ευγενή τρόπο την συλλαμβάνουν και την οδηγούν πάραυτα στο Διοικητήριο έμπροσθεν του Διοικητού του Κυρ. Αναγνωστόπουλο. Σκώνετε ευθύς από το γραφείο του ο Κυρ. Διοικητής και πλησιάζει την νεαρά κορασίδα. Ήτο περί τα δεκαοκτώ έτη (18) ομορφότατη μεν, αλλά κλαίουσα εις όλην αυτήν την χρονικήν περίοδο. Ο Κυρ. Αναγνωστόπουλος που είχε νταλαβέρια με λήσταρχους, με κλεφτοκοτάδες και άλλα παλληκάρια δεν ήξευρε πως να αντιμετωπίσει την νεαρά αυτή κορασίδα.
“Γιατί παιδί μου” τις λέγει γλυκά “έφυγες από την οικία σου και έχει η μάνα σου τρελαθεί από τον πόνο και την αγωνία:”.... “Μπου.... Μπου τα κλάματα της νεαρής κορασίδας...
Πάνω στην προσπάθεια της ηρεμίσεως της νεαράς φωνές ακούγονται κάτωθεν και γδούποι στις σκάλες. Και αξάφνου έμπροσθεν των, εμφανίσθηκε ζεύγος ενδεδυμένο Οθωμανικά και Μουσλιμανικά. Η Κυρία ..... είχε κεκαλυμμένη την κεφαλήν ο δε Εφέντης ..... (κρατάμε τα στοιχεία των εν απολύτω μυστικότητα) είχε τα γνωστά ενδύματα. “Ευχαριστώ Κυρ Διοικητά που την βρήκατε και είναι καλά στην υγεία της. Η μάνα σπεύσουσα εις την νεαρά τείνει την χείρα της και πάει να την πιάσει από τα μαλλιά και να τις τα ξεριζώσει...  Φωνασκώντας (στριγγλίζοντες δηλαδή) πήγαν να πάρουν την κορασίδα για να φύγουν...
Όμως τότε η ομορφοτάτη νεαρά υψώνει τον τόνο της φωνής της απευθύνετε εις τον Κυρ Διοικητή... “Είμαι 18 ετών ο κύρης μου πόθανε και είμαι ΑΥΤΕΞΟΥΣΙΑ εγώ δεν ανήκω στην μάνα μου. Και αν αυτή η σκύλα παντρεύτηκε δεύτερη φορά εγώ δεν θέλω να ζήσω μέσα στα πρόστυχα αυτά εθίματα. Θέλω ταχιά να βαπτιστώ να γένω Νεοφώτιστη Χριστιανή.”
Πάγωσαν όλοι.... Χριστιανή μια Μουσλιμάνα: Και να φανταστείς ότι μόλις αφήχθην από την Κωνσταντινούπολη ο Σοφολογιότατος Σείτ Εφέντης όστις ήτο μέλος της Επιτροπής για τα οικονομικά, περιουσιακά, τα θέματα των τσιφλικιών και άλλα θέματα της Εύβοιας...
Παγωμάρα... “Βρε καλή μου, βρε χρυσή μου τι τα θες αυτά, μείνε εκείθε στην πίστη σου στον Αλλάχ και το Κοράνι. Τι τα θες τα Ευαγγέλια”...
Εφημερίδα ΦΗΜΗ Αθήνα 1840 που το είχε κλέψει από ΑΙΩΝ
“Όχι εγώ θα γίνω Χριστιανή είδα και απόειδα με την σκύλα την μάνα μου που παντρεύτηκε άλλον. Τέρμα θα βαπτιστώ”.
Τότε ο .... Μουσλιμάνος νέος “πατέρας” ρίχνει την βόμβα... “Θα υπάγω στον Μουφτή μου και στο Σαίτ Εφέντη και θα στείλουμε γράμμα στην Αθήνα και στην Κωνσταντινούπολη για το κακό που μας κάμετε”...
Βρε να σκουπίζετε ο Κυρ Διοικητής να ιδρώνει τους διώχνει ούλους εκτός από την νεαρά. Σαν αυτεξούσια που ήταν την αφήνει λεύτερη με συμβουλές να δείξει καλή διαγωγή στους οικείους τους...
Περνάν οι ημέρες και στο σπιτικό των Μουσλιμάνων λες και υπάρχει κηδεία. Περνάν από το “οσπιτικό” όλοι οι Μουσλιμάνοι και οι Μουσλιμάνισσες και κλαίγουν ομαδικώς. Πόναγε η καρδιά κάθε περαστικού Ρωμιού για Ομβριού που τύγχανε να περνά από όξω...
Η νεαρά όμως εκεί στο νέο της “οσπιτικό” το έχει ρίξει στο Ευαγγέλιο και στους Αγίους... Και να τα κομποσκοίνια και να οι αγιαστούρες... Ούλοι οι φανατικοί της Χαλκίδας πάγαιναν στο “οσπιτικό” της μέλλουσας Νεοφώτιστης και την ορμήνευαν...
Όμως έφταναν κακά μαντάτα. Οι μινέστροι των Αθηνών είχαν σφόδρα θορυβηθεί. Αν δεν λυθεί το ζήτημα αυτό θα γένει μέγα πατατράκ. Θα μας πάρει και θα μας σκώσει σαν το μάθει ο Πολυχρονεμένος Βεζίρης και ο Σουλτάνος. Μαύρο φίδι που θα φάγει τους Ρωμιούς στην Οθωμανία...

Με τα πολλά να μην σας το πολυλεγω μπλέξανε Μουφτήδες, Εφέντες, Εισαγγελείς, Πλημμελειοδίκες ένας ωραίος αχταρμάς... Τις λένε της νεαράς ότι ξέρεις κάτι “μπλέξαμε ότι και να κάμεις η Ελληνική κυβέρνηση το αποφάσισε να σε δώσει πίσω στους δικούς σου”...
Φρίαξαν ομαδικώς και με το ένα, με το δύο, με το τρία ταχιά παίρνουν των οματιών τους οι Χριστιανοί και κινούν ταχιά στον Ιερομόναχον Ευγένιον Φαιδρόν... Πρώτη και καλύτερη η νεαρά που γονυπετής και κλαίουσα εζήτησε να βαπτιστή. Ο Ιερομόναχος όμως, τέρας ηθικής και βράχος στις απόψεις του... ηρνήτο... Φευ η νεαρά προσύλιτος φανατισμένη εκληπαρούσα και απελπιζομένη σφόδρα, έβγαλε εκ της ζώνης της έν μαχαίριον απειλώντας ότι θα αυτοχειριασθεί...

Βλέποντας ο Ιερομόναχος τιαύτην συμπεριφορά ελύγισε ταχιά. Ήρχισε, ώρα πολύ, την κατήχησι της νεαράς κορασίδος. Γονυπετείς, οι φίλοι της άκουαν μετ' ευλαβίας την κατήχησιν. Μετά πάροδον ώρας πολλούς την εβάπτισον...

Φυσικά οι αρμόδιες αρχές έστειλαν μήνυμα γραπτό στην Επισκοπή Χαλκίδος ζητώντας την τιμωρίαν του άμυαλου Ιερομονάχου... Πλην όμως δεν θα γίνει τίποτα...

Οι Μουσλιμάνοι προύχοντες του Εγρίπου βολεύτηκαν, αρμοδίως, με το ανάλογο "λάδωμα"....

Μόνο η δύσμοιρη μάνα κλαίουσα έπεσε σε κατάθλιψη μεγάλη. Ο οδυρμός της ακούγετε εις άπασαν τον επισκέπτη της Χαλκίδος όστις εισίν ευαίσθητος και τρυφερός εις τα συναισθήματα... Οι κατάρες της λέγουσιν, γνώστες, βαραίνουν ακόμα τον πληθυσμών της ωραίας πόλεως

14 Φεβρουαρίου 2017

ΆΓΙΟΣ ΘΩΜΑΣ Ο ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΟΣ .... του Γουδιού.... εκεί που εορτάζει η εργατιά..

Ήταν μια νεαρά που την έλεγαν Αικατερίνη. Μα τους Άγιους Πάντες ομορφοτέρα κορασίδα δεν έχω ματαδεί.
Ήτο εκ της φύσεώς της ξανθοτάτη, ευτραφής, με λευκοτάτη επιδερμίδαν. Σύχναζε μετά του εξαδέλφου της εις τα ζυθεστιατόρια πέριξ των Αμπελοκήπων. Πότε εις τα ΗΛΙΣΙΑ που ήτο λαμπρότατον κέντρον διασκεδάσεως, πότε εις την μπυραρίαν ΆΝΕΣΙ...
Την πρωία ηργάζετο εις το τέλος της Πανόρμου εις το εργοστάσιον που επεξεργάζοντο τα κουκούλια. Είχον ένα φίλον προϊστάμενον και είχε είπει ότι ήτο εργατικοτάτη, χαμηλοβλεπούσα αλλά και ταυτοχρόνως εσυχαίνετο την αδικίαν.
Εκ της καθημερινής εφημερίδος ΆΜΥΝΑ των Αθηνών 1920


Εν ολίγοις την είχον ερωτευθεί. Ωσάν εσχόλαγον εκ της εργασίας της την ηκολούθην, εκ του μακρώθεν φυσικά δια να γιγνώσκω την ηθικήν της υπόστασιν.
Πλην όμως ήτο και κοκέτα σφόδρα. Ναι μεν πτωχοτάτη αλλά επρόσεχον την πτωχικήν της ενδυαμασίαν. Πάντα επερπατούσε από την πλευράν όπου ο αγωγιάτης με την νεροφόραν εκατέβρεχον την Πανόρμου. Σπανιότατα έπαιρνε τον δρόμο επί του "ποταμού" που διέσχισε την λεγομένην σήμερον Λουίζης Ριανκούρ. Τότε εμάζευον μαργαρίτας και άγρια λέλουδα πέριξ του "ποταμού" (ήτο ανοικτό τμήμα του υδραγωγείου που είχαν σάξει οι Ρωμαίοι....)
Την επαύριον ήτο η μεγάλη εορτή του Αγίου Θωμά. Όλοι οι πτωχοί και τίμιοι των Αθηνών θα επανηγύριζον εις το Γουδί... Ήτο βέβαιον ότι εκεί θα ήτο η νεαρά Αικατερίνη... Μου είπε ο φίλος μου ότι σχεδόν όλο το εργοστάσιον θα ήτο εκείθεν.
Επαρφουμαρίσθην, εφόρεσα την στολήν μου, ένεκα της περιστάσεως και όδευσα προς την περιοχήν που ήτο κατάφυτος και διατρεχομένη εξ ρυακίων εκ του Υμηττού. Ήταν όλοι εκεί. Ανάμεσα στα μικρά ρυάκια, ανάμεσα στις μικροτάτας λιμνούλας την ΕΊΔΟΝ... Ήτο ενδεδυμένη με τα λευκά της φορέματα. Με το πρόσωπόν της ολόλευκον.


΄Ω δολοφόνος των σκουλίκων
θεσπεσία Αικατερίνη.
Συ σκορπάς δροσιάν και χάριν
Έρωτα και ζωήν ....
Σκώληξ εις τας χείρας σας
δολοφονήστε με με τα βέλη του θεού Έρωτος...

Και τότε εξηφανίσθη πάραυτα κάθε χαρά. Κλάματα με έπιασαν ευθύς αμέσως...
Το χέρι της... Άδικος κατηραμένη ζωή... Την είχε χουφτώσει νεανίας έτερος πέριξ των οικείων της...

Έπνιξα τον πόνον μου στο καρβουνιάρικο του Κωστή... Συνοδεία μπεκρήδων και τρώγοντας σαρδέλες Μυτιλίνης...

27 Ιανουαρίου 2017

ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΕ ΦΩΝΗ ΟΝΕΙΡΟ ΠΟΥ ΤΙΜΑ ΤΟ ΦΟΥΣΤΑΝΙ ΤΗΣ... ΓΙΟΒΑΝΝΑ ...

Σας έχω πει για το ποιούς εκτιμώ έτσι δεν είναι?

Ίσως να το καταλάβατε τόσα χρόνια. Αυτοί που είναι ΣΥΝΕΠΕΙΣ που δεν φτύνουν εκεί που έζησαν... Και μου αρέσουν και οι ρομαντικές φωνές...
 Oι φωνές που μας δίνουν εικόνες

Πέτυχε τόσα στην χώρα μας και ΑΠΟΓΕΙΩΘΗΚΕ στην ΕΣΣΔ και στην ΓΕΩΡΓΙΑ...

Και είναι εκεί


Δεν έφτυσε ποτέ ΔΕΝ ΞΕΧΑΣΕ από που ξεκίνησε



Αυτή που υπήρξε το ίνδαλμα του κινηματογράφου της ΓΕΩΡΓΙΑΣ...


Την λατρεύω είναι ένας γλυκίτατος άνθρωπος




ΓΙΟΒΑΝΝΑ άσε τους άλλους να έχουν τίτλους "άτιτλους" ΕΣΕΝΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΣΑΝ ΠΡΕΣΒΕΙΡΑ μας στην μεγάλη περιοχή του πολύχρωμου τόξου των ΡΩΣ και των πέραν αυτών...



ΓΕΩΡΓΙΑ μια χώρα αγάπης και χαράς όπως λέγει