Επειδή από εδώ και εμπρός θα καταγράφω τα όνειρά μου πάρτε την πρώτη προσπάθεια...
Μετά την εμπειρίαν της ΟΛΟΓΡΑΦΙΑΣ έπρεπε να δοκιμάσω και εν ακόμα στάδιον της ψηφιακής τεχνολογίας. Είχα από χρόνια στείλει αίτηση ενδιαφέροντος εις την Ιαπωνέζικη πρωτοποριακήν εταιρίαν. Η αλήθεια είναι ότι το Οθωμανικό βύσμα μπήκε και στην χώρα του ανατέλλοντος Ηλίου. Διότι ως γνωστόν εις Κουμιώτης είναι μεγαλέμπορος ειδών πολυτελείας εις την άγνωστον αυτήν χώραν. Τες πάντων, με βύσματα, πρόκες, τουρπμάνια κλπ κατά τις μια η ώρα την πρωίαν πέφτω να κοιμηθώ.
Τες πάντων. Με ένα περίεργο τρόπο, φυσικό, ευρίσκομαι εις την Αθήνα εις ένα λόφο. Τώρα ο Γαργηττός ήταν, ο Σκουζές ήταν.... Που να ξεύρω. Με πλησιάζει ενώ καθόμουν εις μιαν θεόρατη πέτρα ύψους δεκαπέντε εκατοστών επί είκοσι πέντε εκατοστών εις και μου εμφανίζει τσάντα μπάνικη του ARMANI, ένας ταχυμεταφορέας. Πληρώνω το κόστος και ανοίγω την τσάντα.
Γύρω άκρα του τάφου σιωπή. Εν τω μεταξύ ξέχασα να αναφέρω ότι το πλαγκίν εις το ιλλουστρατόρι είχε έλθει με εμέιλ και είχα σκύψει πάνω του δέκα ημέρες εις την Κούμην. Και είχα καταφέρει να σάξω αρχείον πολλών γίγα, τόσων... που ο δύσμοιρος μακις είχε κλατάρει. Το είχα στείλει φυσικά με σκληρό δίσκο εξωτερικό εις την Ιαπωνία με τον εξής τρόπο. Πήγα στο χεσόρεμα μπήκα στο ΚΤΕΛ με τον κούνελο ... ξέρετε οι κουμιότες αυτό το βλαμμένο ζώο που κοιμάται και μασουλά στο ΚΤΕΛ.... Πληρώνω την κυρία καπνίζω ένα στριφτό και φεύγω. Α χλαπακιάζω και ένα στρογγυλό ντόνατς έναντι των λεωφορείων.
Άμα τη αφίξει στην Λιοσίων του κουτίου εις πράκτωρ Ιαπωνίς λαμβάνει το κουτίον και το στέλνει από τους κεκρυμένους ασυρμάτους των Ιαπώνων που βρίσκονται εντός αντιπροσωπίας οχημάτων με υψήσιχνας συχνότητας εις την Οσάκα. Ταυτοχρόνως την ιδίαν ημέρα έρχεται με φορτηγόν SCANIA εξ Αθηνών ο εκτυπωτής. Πάγω ταχιά στον Πετισούνα όπου είχα σάξει υπόστεγον υδατοστεγές και δροσάτον και βάνω τον εκτυπωτή. Τον είχα συνδέσει με το ηλεκτρικό καλώδιον του στρατού νομίμως ένεκα του γεγονότος ότι το κουβέρνο χρηματοδότησε το εν λόγω εγχείρημα.
Βάνω βύσματα, βάνω αγέρα ανοίγοντας τα παραθύρια και ο RENDROIAR άρχισε να ζεσταίνεται. Μήνες ολάκερους είχα στείλει ένα νέο κομπιουτερά που κυκλοφορούσε στην Κύμη σαν αθίγγανος ίνα αποφύγωμεν πράξεις εχθρικές που θα εποφθαλμιούσαν το νόμιμον, παράνομον εγχείρημα. Γύρω από το κτήμα είχαν ανασκαφεί τάφροι, και ίπτανται τας νύκτας ντρολ τηλεκατευθυνόμενα με βγαλμένα τα λεντ....
Τώρα για να μην λέγω όλα όσα συνέβηκαν στον λόφο ανοίγω την τσάντα και βγαίνει μέσα στην ζέστα του θέρους ένας αγέρας έγχρωμος. Τον πιάνω από τις δύο άκρες που μπορούσα βαδίζω αποφασιστικά επί ενός παρακειμένου τοιχίου και ακουμπώ τον αγέρα θαυμάζοντας το αποτέλεσμα των άοκνων ενεργειών μου. Το γνωστόν σήμα στοπ και μιας μάρκας τουτού. Και πάνω που το απολαμβάνω το ρημάδι φταρνίζεται η κοκόνα που είχα δίπλα μου και πάπαλα το αρχείον....
Τώρα όμως φύγαμε από τον Πετισούνα και μεταφέρθηκε το εργαστήριον στην Κεφάλα μιας που δρόμος θα γενεί με άσφαλτον και θα μπάσει το κρατίδιον το μέρος στο σχέδιον πόλεως και ήλθε η ανακύκλωσις της ανακύκλωσις και τώρα έχουμε και μπλε κάδους κάργα στο ντοματόζουμο και το σκορδοστούμπι...
Ξέχασα να αναφέρω πολλά αλλά θα κάμω συγκέντρωσιν στον Εριτσία μια ημέρα παρέα με τα ΒΡΙΛ και τα ΥΛ και εκεί θα σας πω... πιότερα....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
λαλατε