Ο ΦΑΡΦΟΥΛΑΣ είναι ένα περιοδικό τέχνης, που το εκδίδει ο Δ. Καράβολας. Επίσης υπάρχει και το ομότιτλο βιβλιοπωλείο στην οδό Μαυρομιχάλη 18.
Το πρόσφατο τεύχος με άφησε έκπληκτο. Ένα τεύχος για την αφή.... Τι στο καλό να πεις, τι σόι πράμα είναι τούτο... Είναι και το ανθρακί εξώφυλλο. Και έλεγα άστο να πάει θα το διαβάσω κάποτε... Και περνούσαν οι ημέρες.
Ώσπου ήγγικεν η ώρα. Και αποροφήθηκα. Και τολμώ να πω ότι είναι ίσως το αρτιότερο τεύχος του περιοδικού. Από πλευράς αισθητικής και φυσικά ουσίας...
Αυτό που εγώ εισέπραξα είναι ότι αποτελεί μια ουσιαστική αποκρυστάλωση μια καταβύθηση στο παρελθόν και την ιστορία μας. Και όταν λέω ιστορία μας δεν εννοώ κατ' ανάγκη της Ελληνικής ιστορίας της τέχνης αλλά της επανατοποθέτησης του σημερινού Έλληνα στο σημερινό γίγνεσθαι.... Μπερδεμένα πράματα θα μου πεις.... Εγώ έτσι το εξέλαβα αυτό αποκόμησα...
Το τεύχος είναι προσκολημένο στην ποίηση την οποία αναβαθμίζει και οφείλω να πω ότι η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΤΕΡΗ τέχνη βρίσκει στον εκδότη αυτό μια σημερινή διάσταση.... Κάθε άνθρωπος που έχει γράψει έστω ένα στίχο θα βρει ότι το περιοδικό αυτό είναι και δικό του...
Χίλια εύγε για την ουσιαστική του βοήθεια στον χώρο της ποίησης.... Στις εποχές των ελπίδων και των διλλημάτων η ποίηση είναι το όπλο για την δημιουργία ενός ανθρώπινου κόσμου....
Τα κείμενα που ως τώρα διάβασα με άφησαν μαγεμένο... Ιδιαίτερα το αφιέρωμα στον ουσιαστικό δημιουργό του κινηματογράφου τον GEORGES MELLES από τον εξαιρετικό Νίκο Σταμπάκη αλλά και του Ε. Ζάχου Παπαζαχαρίου. Άφησα αδιάβαστο μόνο του Κ. Ρεούση το οποίο είναι προγραμματισμένο να διαβαστεί αυτή την βδομάδα...
Εκεί που έμεινα έκπληκτος ήταν τα δύο κείμενα για τον Παπαδιαμάντη. Φυσικά από τον θανόντα Γκόρμπα και από τον κο Παπαζαχαρίου...
Κλείνοντας θέλω να πω ότι το τεύχος αυτό ήρθε με καθυστέρηση... Νομίζω ότι όχι μόνο άξιζε που το περιμέναμε αλλά είναι σημείο εκίνησης μιας νέας εποχής...
Είμαι απόλυτα πεπεισμένος ότι ο δρόμος που ακολουθεί είναι ο σωστός.... Ανοίγοντας νέους δρόμους και πατώντας στα παλαιά μονοπάτια που τον ανέδειξαν είναι έτοιμος να απογειώσει και τις εκδόσεις του και το περιοδικό του....
Πάντα τέτοια κύριε Διαμαντή...
Lamborghini
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια την ιστορια
Ο Φερούτσιο Λαμποργκίνι ηταν ένα αγροτόπαιδο. Αφησε το δημοτικό και το παθος για τις «μηχανες» τον εφερε στην Μπολονια να δουλευει σ΄ ένα συνεργείο αυτοκινήτων. Σιγα- σιγα καταφερε και έφτασε να κατασκευάζει τρακτερ που φέρνουν το ονομα του. Και ειχαν το σημα του ταύρου (ηταν το ζωδιο του Φερουτσιο)
Όταν παραπονέθηκε στον Ενζο Φερραρι για τον συμπλεκτη της Ferrari που ειχε αγορασει, αυτος του απαντησε «Ο συμπλέκτης είναι μια χαρα, αλλα εσυ μονο τρακτέρ ξερεις να οδηγείς κι όχι μια Φερραρι»
Αυτή η φραση ηταν και η αιτια που τον οδήγησε να ασχοληθεί με την κατασκευή γρήγορων αυτοκίνητων σαν απαντηση στον Φερραρι και να ιδρύσει την Λαμποργκινι. Η Laborgini Miura ηταν το πιο δημοφιλες αυτοκίνητο της εταιρείας. Ο Φερουτσιο εκτος από το παθος του για τα αυτοκίνητα ειχε και μια άλλη αγάπη την παραγωγη κρασιου που συνεχίζεται μεχρι σημερα από την κορη του. Η Lamborghini είναι από τα ονειρεμένα αυτοκίνητα που μάλλον δεν θα αποχτήσω αλλα δεν εχει σημασια. Μερικα ονειρα ας παραμείνουν ονειρα. Το κρασι του όμως αναμφίβολα είναι εξαιρετικό.
Καλησπερα....
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠυκνό, πλούσιο, εξαιρετικό τεύχος,
ΑπάντησηΔιαγραφήαπό τα καλύτερα (κι ας μη συμμετείχα αυτή τη φορά).
(Υ.Γ. Το μειλ δεν ήρθε)
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήvelvet
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλησπέρα
ευχαριστώ που τα έγραψες αυτά...
Δάφνη Χρονοπούλου
ΑπάντησηΔιαγραφήφυσικά το παρατήρησα ότι δεν συμμετείχες και μου έκανε εντύπωση
τώρα το έστειλα και δεν πάει μου στέλνει failure
τι άλλο να κάνω?
Τι όμορφη ανάρτηση! Δεν το ξέρω αυτό το περιοδικό. Να πάω να το αγοράσω;
ΑπάντησηΔιαγραφή