29 Ιανουαρίου 2012

Έφυγε ο Λούης, o αγαπημένος του ΠΕΡΑΜΑΤΟΣ


Έφυγε ο Λούης, ο ΜΑΝΩΛΗΣ, κατά κόσμο Μανώλης Αυτιάς. Για όσους αγαπήσαμε, το Πέραμα για όσους ζήσαμε λίγο τις ανοιχτές καρδιές τα δάκρυα και τους πόνους των ανθρώπων του Περάματος είναι μια βαθιά έλειψη.
Πάντα σκωπτικός, πάντα ερωτικός, πάντα μια κινητή μονάδα ιστορίας. Πρέπει να τον γνώριζα 10 χρόνια. Δεν ήμουν φίλος του. Περαστικά πίναμε στον αγαπημένο ΓΛΑΡΟ (μια εξαιρετική ταβέρνα του Περάματος) ή στην παλαιά ΣΤΡΟΦΗ το κρασάκι μας.
Η κοινωνία τον γνώρισε από τον Μουρσελά και τα "βαμμένα κόκκινα μαλλιά" που έγινε μεγάλη επιτυχία στην τηλεόραση. Εγώ ούτε που την ήξερα την σειρά.... Και επειδή δεν διαβάζω και πάρα πολύ Ελληνική λογοτεχνία... (κόλλημα με τους Ρώσους βλέπεις...) αγνοούσα τα πάντα.
Τον Μανώλη, τον ήξευρα από τον εκδότη και βιβλιοπώλη του ΦΑΡΦΟΥΛΑ, τον Διαμαντή Καράβολα. Στις μαγικές λοιπόν βόλτες από τους Αμπελόκηπους ως το Πέραμα, έβλεπα τον Μανώλη. Δεν ήταν του γούστου μου στην αρχή. Σιγά, σιγά έμαθα τα χούγια του, κατανόησα το χιούμορ του.
Η ζωή στο Πέραμα με έκανε σοφότερο. Οι Κυριακάτικες βόλτες, τα καφεδάκια, οι συζητήσεις για την τέχνη τον Αγγουλέ, με έκαναν σοφότερο.
Σοφότερος, και περισσότερο κοντά του (δεν νομίζω ποτέ ο ΜΑΝΏΛΗΣ να αισθάνθηκε πιότερο κοντά μου ... ) βρέθηκα στην κηδεία της Έλλης Παππά.... Στην σύντροφο του Μπελογιάννη. Στην διάσπαση επάνω από το μνήμα ανάμεσα στον Εθνικό ύμνο που έψαλλαν οι μισοί και στον ύμνο της Κομμουνιστικής Διεθνούς που έψαλλαν οι υπόλοιποι παρατήρησα ότι ο Μανώλης δεν έψαλλε κανέναν. Είχε μια βαθιά θλίψη, μια κατάνυξη Δεν ασχολήθηκε με τα επουσιώδη αλλά με τα ουσιαστικά.
Εκεί μου είπε πολλά, για τον Μπελογιάννη την Παπά τον ΔΣΕ (Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδος). Δεν ξέρω αν ήταν σωστά. Δεν ξέρω αν ήταν μια μυθοπλασία, ένα χιούμορ εμπρός από τον θάνατο...
Νομίζω ναι αυτό είναι το σωστό... Ως το τέλος έβγαζε την γλώσσα αυθάδικα στον θάνατο... Τον κορόιδευε... Ένα μήνα σε σπίτι ενός που του το παραχώρησε, είχε την ΤΙΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΕΙ ΤΟΝ ΠΡΟΤΕΡΟ ΤΡΟΠΟ ΖΩΗΣ ΤΟΥ...
Μου έλεγε ότι είναι η πρώτη φορά που θα κοιμηθεί σε στρώμα. Αλήθεια? ψέμματα? Θα τον ρωτήσω σαν έλθει και η δική μου σειρά να τα πιούμε στο Πέραμα του Ουρανού...
Ένα πρωινό, πριν κανένα μήνα καθόταν, εξορισμένος στους Αμπελοκήπους κάτω από την επήρεια των πόνων της μετεγχειριτικής περιόδου και έκανε κάτι που το θεωρώ απίστευτα θαρραλέο.. Διάβαζε.... Ναι.... μέσα στους πόνους διάβαζε....
Ο Μανώλης ήταν ο άνθρωπος της γνώσης και της αλήθειας της ζωής. Νομίζω ότι οι φίλοι του, το ΠΕΡΑΜΑ όλο ... ο Διαμαντής ο Καράβολας ΠΟΥ ΣΤΑΘΗΚΕ ΣΑΝ ΑΛΗΘΙΝΟ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΟΛΗ ΤΟΥ Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥ ΔΙΑΜΑΝΤΗ δίπλα του έχασαν ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής τους...

Αυτό το πρωινό του κρύου η χώρα χάνει έναν αληθινό λαϊκό άνθρωπο. Η θάλασσα που λάτρεψε και τον μεγάλωσε χάνει ένα καραβοκύρη... Η κόρη του χάνει τον μπούσουλά της. Η ποίηση, η λογοτεχνία, το βιβλίο χάνει ένα μεγάλο θαυμαστή. Οι γυναίκες χάνουν τον εραστή τους.......


ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ....


http://www.tanea.gr/ellada/article/?aid=4508235 μια συνέντευξη στα ΝΕΑ... που είναι κάπως... αλλά ότι πουν εκεί στο συγκρότημα της αμαρτίας μην το εκλάβετε και της μετρητής...






από τον αγαπημένο ΓΛΑΡΟ...



ΣΤΟ ΗΡΩΙΚΟ ΠΕΡΑΜΑ..... ΣΤΗΝ ΕΡΓΑΤΙΑ ΤΟΥ ΠΕΡΑΜΑΤΟΣ...






Η ΚΗΔΕΙΑ ΑΥΡΙΟ ΣΤΙΣ 1615 ΣΤΟ ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟ ΣΧΙΣΤΟΥ....

18 Ιανουαρίου 2012

Viva ROMANIA

Ένα έθνος αγαπητό από τον "δικό μας" Παναΐτ Ιστράτι.... στον δρόμο του ξεσηκωμού... Ένα έθνος με μεγάλη κουλτούρα, επίπεδο. Με χαμηλή, ταξική συνείδηση και πολιτική ιστορία είναι αλήθεια. Αλλά το ΔΝΤ σπρώχνει γοργά την κίνηση των μαζών...
Εδώ η όπερα, όπου στο έργο Νabuco, οι καλλιτέχνες τύπωσαν σε τρικ τα λόγια της εξέγερσης των σκλάβων και εμπρός την σημαία τους.
Ας βαδίσουμε όλοι στα βήματα του αγώνα ενάντια στην μισθωτή σκλαβιά... Οι αγώνες που έρχονται είναι στα εργοστάσια στους χώρους που σκλάβοι χτίζουμε ώρα την ώρα το μέλλον των λαών....




Ο Ρουμανικός λαός και η οι καταπιεσμένες τάξεις θα βρουν τον δρόμο τους μέσα από τις οδύνες της φτώχειας.... Από τα βάθη της χαμηλής ταξικής συνείδησης, σιγά σιγά θα υψωθούν σε επίπεδα αντίστοιχα των άλλων λαών..

Χαιρετίζω, και εγώ από την Ελλάδα την είσοδο των Ρουμάνων στην πρωτοπορία των λαών...




Η ιστορία είναι γνωστή... Τα αφεντικά θελαν την υγεία ιδιωτική... Έβαλαν το ΔΝΤ να τα ιδιωτικοποιήσει και η υπουργός Υγείας μια Παλαιστινιακής καταγωγής ονόματι Αραφάτ παραιτήθηκε...

Μετά διαδηλώσεις κλπ κλπ...

14 Ιανουαρίου 2012

Έφυγε ο θρύλος του Τούρκικου ποδοσφαίρου και τηςFenerbahçe, ο Lefter Küçükandonyadis


Ο μεγάλος ποδοσφαιριστής της Fenerbahçe, Lefter Küçükandonyadis, έφυγε 86 χρονών. Οι οπαδοί της Fenerbahce τον φώναζαν ο "Ordinaryus" (προφέσορας). Μάγιστρος της μπάλας, φόρεσε την φανέλα της εθνικής Τουρκίας 50 φορές και έβαλε 832 γκόλ σ' όλη την καριέρα του.
Φορώντας την κιτρινόμαυρη φανέλα, παίρνοντας πέντε πρωταθλήματα Τουρκίας, έγινε ο μύθος της Fenerbahce, και έπαιξε σαν πρώτος Τούρκος στο εξωτερικό στην Νις και την Φιορεντίνα αν θυμάμαι καλά. Ο Lefter, έφυγε στο νοσοκομείο ασθενής από πνευμονία. Θα κηδευτεί στην Πρίγκηπο την αγαπημένη του Πρίγκηπο με ορθόδοξη τελετή. Ο Lefter, έπαιξε δε και στην ΑΕΚ για ένα χρόνο μόνο.

ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΛΑΦΡΥ ΤΟ ΧΩΜΑ ΠΟΥ ΤΟΝ ΣΚΕΠΑΖΕΙ....

Την ιστορία του Lefter την ήξερα, από παλαιά πριν πολλά πολλά χρόνια. Στα τσιπουράδικα της Νέας Ιωνίας του Βόλου, εκεί που μικρασιάτες έφτιαχνα ακόμα χειροποίητο παστουρμά... και που μανιακά αγόραζα έπινα τα τσίπουρά μου με τον τέως πεθερό μου. Τέως γιατί χώρισα. Εκεί μου διηγήθηκε πολλά για τον άνθρωπο αυτό που υμνήθηκε όσο κανείς ποδοσφαιρικά στην Τουρκία. Ο τέως πεθερός μου ήταν καλός ποδοσφαιριστής... (αυτά που θα πω είναι διηγήσεις του που μπορεί να είχαν μεγάλη δόση υπερβολής αλλά δεν μπορώ να τα επιβεβαιώσω... ούτε τότε...). Τόσο καλός στην τοπική ομάδα του Πέρα (όχι στην ομάδα του Πέρα μιλάω για μικρό σύλλογο του Πέρα) που η Γαλατά σεράι, τον πρόσεξε. Ήταν η εποχή που μεσουρανούσε στην Fenerbahçe, ο Lefter Küçükandonyadis. Η Γαλατά σεράι έψαχνε για έναν ρωμιό (ποτέ δεν είπε ο πεθερός μου ότι ήταν Έλληνας πάντα ρωμιός...) για να αποτελέσει αντίπαλο φόβητρο απέναντι στην "μισητή" Fenerbahçe. Στο πρόσωπο του τέως πεθερού μου, είδε ένα σπάνιο ταλέντο. Τον πήρε. Όλοι οι ντόπιοι ρωμιοί, με πομπή πήγαν τον τέως πεθερό μου στα γραφεία της Γαλατά, για να υπογράψει. Τα χρήματα που πήρε ήταν πάρα πολλά. Όμως λίγο οι τραυματισμοί του... λίγο το παιδάκι και η άστατη σχέση του με την τότε σύζηγό του, που ήταν νομίζω Τουρκάλα, τον οδήγησαν στο να μένει στον πάγκο.
Τότε, εκεί στην Πόλη εξελίχθηκαν τα γεγονότα στην Κύπρο (πάντα γεγονότα....εκεί κάτω...). Περπατούσες στην πόλη (μου έλεγε) και οι εφημερίδες είχαν νααααααα κάτι φωτό με τους βομβαρδισμούς με ναπάλμ στους Τουρκοκυπριακούς θύλακες.
Η ζωή έγινε ανυπόφορη. Στα τραμ (νομίζω ότι μου είχε πει τραμ), όταν μιλούσες Ελληνικά, σε εγκαλούσαν να πάψεις να τα μιλάς και σου επέβαλλαν να μιλάς την Τουρκική. Έτσι ένα βράδυ (όλα τα καλά νύχτα γίνονται) έκλεψε την μικρή τότε Ε..... από την εν διαστάσει σύζυγό του και πέρασε τα σύνορα στην Ελλάδα....
Η ιστορία του τέλεψε έτσι στα ποδοσφαιρικά δρώμενα της Τουρκίας και κανένας δεν σκίασε το αστέρι της Fenerbahçe, τον Lefter Küçükandonyadis.

Ο τέως πεθερός μου, παρέμεινε ένα ταλέντο... που πάντα έβλεπε με "μίσος" την Fenerbahçe, και με ζήλια (υποβιβάζοντας το ταλέντο του στα τάρταρα μεταξύ μας....), ενώ ο lefter είναι το μεγάλο αστέρι της πόλης ο μύθος, ο προφέσορας....


ΑΙΩΝΙΑ ΣΟΥ Η ΜΝΗΜΗ... LEFTER.... της Τουρκίας και της ομάδας που σε λάτρεψε όσο τίποτα άλλο της Fenerbahçe.
Μαζί με τα εκατομμύρια, οπαδών της Fenerbahçe Τουρκίας, όλων των Τούρκων μιας και είχε 50 φορές τιμήσει με την συμμετοχή του, και εμείς θρηνούμαι ένα αστέρι του παγκόσμιου ποδοσφαίρου...











ας τελείωσουμαι με τον ύμνο (φαντάζομαι...) της ομάδας που λάτρεψε και λατρεύτηκε...

09 Ιανουαρίου 2012

Ένα σπίτι στην Κύμη που κτίστηκε με πέτρα και κρασί.... το πατρικό μου

οι φωτό είναι από το δίκτυο μην νομίζετε ότι έχω τέτοια σπιταρόνα...





Ε λοιπόν πάω στοίχημα, ότι τέτοια περίεργη ιστορία δεν θα έχετε ματ ακούσει. Για να κτίσει κανείς ένα σπιτικό θέλει πέτρα, ασβέστη οικοδόμους και νερό... Σωστά?
Νομίζετε... Το σπίτι στο χωριό μου είχε την εξής πρωτοτυπία Κτίσθηκε με κρασί αντί για νερό... Θα μου πείτε είναι τρελοί αυτοί οι Κουμιώτες... Όχι...
Η οικογενειακή παράδοση λέει ότι το σπιτικό που αγόρασαν οι γονείς μου το 1950 ή κάπου εκεί τες πάντων, κτίσθηκε με κρασί εκεί γύρω στο 1920 επειδή το κρασί δεν πουλιόταν πλέον και η τιμή του είχε πιάσει πάτο. Είπαν τότε οι γείτονες, μωρέ αφού θα πάρετε μουλάρια να σας φέρουν νερά και που θα σας κοστίσει ο κούκος αηδόνι δεν παίρνετε όλων τα αποθέματα σε κρασί και να κτίσετε το σπιτικό σας?
Έτσι φαίνεται το αποφάσισαν, πήραν τους κράσους και έφτιαξαν ένα πέτρινο σπίτι με κάτι τοίχους κοντά 80 πόντους με κρασάκι του αμπελιού... Τρελόσπιτο δηλαδή... Εν τω μεταξύ επειδή είναι και το τελευταίο σπίτι στους πρόποδες του βουνού είναι δύο φορές τρελόσπιτο...
Πάντως την έχει γλυτώσει για τα καλά... Μια φορά όταν οι γονείς μου ξήλωσαν τα τζάκια εκεί στο 60.... γκρρρρρρρ ανάθεμα.... γιατί έμπαινε ο ηλεκτρικός εκσυγχρονισμός. και μια πρόσφατη φορά σε μιά πυρκαγιά...
Για να φανταστείτε πάντως, πόσο η Κύμη έχει παράδοση με τα κρασιά ένα θα πω... Κάποιοι πρόγονοι καραβοκύρηδες παντρεύτηκαν ρουμάνες στην Κωστάντα, όπου μεταξύ άλλων μετέφεραν κράσους, και τους ξέγραψαν από τον χάρτη οι δικοί μου... Πήραν "ξένες" ... Κάποια παιδιά τους ήλθαν επίσκεψη εκεί στο 1975 στην Κύμη από την Ρουμανία για ένα μήνα και κλέγαν με δάκρυ κορόμηλο...
Οι Κουμιώτες καραβοκύρηδες μπάταραν και καταστράφηκαν γιατί δεν πέρασαν αφ' ενός στον ατμό και αφ' ετέρου γιατί καταστράφηκε η παραγωγή κρασιού στην Κύμη. Βλέπεις έσαξαν οι Γάλλοι το δικό τους κόκκινο κρασί και δεν χρειάζονταν
πλέον την Μαύρη Κουντούρα Κύμης. Ένα κρασί κατακόκκινο. Το αστείο είναι ... για να δείτε την κατάρα.... ότι εκεί γύρω στο 1930 πιάνει η φυλλοξήρα και μας παυτώνει όλα τα αμπέλια. Μου έλεγε η γιαγιά και η μάνα μου ότι έβλεπαν από πάνω από το χωριό την παραλία και κάθε μέρα ανέβαινε ένα κίτρινο πράγμα. Αυτό το κίτρινο θανατικό σε ένα μήνα ξέκανε όλα τα αμπέλια. Από την Κύμη ως κάτου την παραλία εξαφανίστηκαν όλα τα πράσινα και έγιναν κίτρινα. Ξεράθηκαν.
Τώρα από την Κύμη ως κάτω την θάλασσα δεν υπάρχει ούτε ένα αμπέλι. Ούτε ένα... Μόνο ελιές που έβαλαν για να επιβιώσουν... Και διάσπαρτες συκιές που τις ξεσκίζω τα καλοκαίρια...
Σαν Κουμιώτης είτε το πιστεύετε είτε όχι τέσσερα πράγματα δεν έφαγα ποτέ στην Κύμη.


Α) Αστακό.... Γιατί παρ' όλο που βγάζουμε τους καλύτερους αστακούς ανάμεσα Κύμη Σκύρο... επειδή ήμασταν φτωχοί ... δεν ήταν της τάξης μας... Παλαιά, πριν γεννηθώ οι γονείς μου που ήταν αφεντάδες έτρωγαν... αλλά ξέπεσαν... Πάντως τουλάχιστον περνάγαμε πάνω από τον Άη Θανάσση και όχι από κάτω... Οι φτωχοί ναι μεν πέρναγαν αλλά τις πιότερες φορές από κάτω... Και τες πάντων εγώ ποτέ δεν μου είπαν οι γονείς να περάσω από κάτω από την πλατεία... Φτωχοί μεν αλλά ξεπεσμένοι πλούσιοι βλέπεις... κάτι μας έμεινε... Τι λέγαμε α για τους αστακούς... Μετά που μεγάλωσα και έβλεπα τους αστακούς, όσο και αν τους λιμπιζόμουν ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΑΓΓΙΞΑ ΠΟΤΕ.... Μετά πλάκωσαν και οι λιμασμένοι ΠΑΣΟΚοι κάτι Τζοχατζόπουλοι... κάτι να μην πω... που τους τρώγανε στον Σπανό... Που να τους αγγίξω.... Μα την Παναγιά την Λιαουτσάνισα σαν βλέπω αστακό ανατριχιάζω...

Β) Κρασί Κουμιώτικο... και δη Μαύρη Κουντούρα Κύμης. Ούτε που την ήξερα την κυρία... Πως η πόρνη η παράδωση χάνετε ε? Κουμιότης γαμώτο και δεν έχω δει στην ζωή μου Μαύρη Κουντούρα Κύμης. Χτες την άκουσα γι αυτό γράφω... σήμερις... Άκου Μαύρη Κουντούρα Κύμης.... Ακριβοθόρητη μου είσαι άθλια Μαύρη Κουντούρα Κύμης....

Γ) Τα διαβόητα σουτζούκια Κύμης....!!!!!!!!!!!!!!! Τώρα τα βλέπω που τα πουλάνε στην Κύμη αλλά εγώ 35 χρόνια ούτε είχα ακούσει για δαύτα... Μια μουσταλευριά έτρωγα.... αααααααααααα να σας πω για την μουσταλευριά Κύμης ??? αχ η ρημάδα... Η ωραιότερη της Ελλάδας.. Και παρακαλώ γίνετε όχι με στάχτες και αηδίες... ΜΕ ΧΩΜΑ.... Ναι ναι με χώμα...Με τον φοβερό "άλυπα" Κύμης ... ένα υπέροχο χώμα σαν πούδρα.... Να είχαμε μια τώρα... Αλλά σουτζούκι???? Ούτε που τα ήξερα... Τώρα τα βγάλαν στην φόρα....


Δ) Ο ρημάδης το τραχανάς Κύμης... Παναγιά μου Λιαουτσάνισα... Μακριά.... Ούλα τα σπίτια με τους ξύλινους πάγκους στα μπαλκόνια... Μια αηδία...Να μην μπορείς από πουθενά να κρυφτής..

Να γυρίσουμε στο κρασάκι Κύμης... Λοιπόν φίλοι διαβάστε για δαύτο από το

http://krasiagr.blogspot.com/2011/10/m-2009.html

το βλογκ αυτό πολύ μου άρεσε το συστήνω



Περιοχή: Κύμη Ευβοίας - Αφράτι
Ποικιλία: Μαύρη Κουντούρα Κύμης (Μανδηλαριά)

Η αναβίωση της αρχαίας αυτής ποικιλίας της Εύβοιας, από τον Απόστολο Μούντριχα, αποτελεί ένα στοίχημα για τον ίδιο αλλά και ένδειξη αγάπης και σεβασμού στον τόπο και την ιστορία του.
Είναι συγκινητική η προσπάθεια αναβίωσης και διάσωσης Ελληνικών ποικιλιών από πολλούς οινοπαραγωγούς
Στην περιοχή της Κύμης, η οινοπαραγωγή στο β' μισό του 190υ αιώνα, σε συνδυασμό με τη ναυτιλία, αποτέλεσε τον κύριο μοχλό της

οικονομικής ανάπτυξης της πόλης.
Το περίφημο κουμιώτικο κρασί από τη Μαύρη Κουντούρα, εξαγόταν στα λιμάνια του Εύξεινου Πόντου και της Γαλλίας (ως χημική ουσία, μαύρο χρώμα, για να χρωματίζει τα γαλλικά κρασιά). Οι Κουμιώτες μάλιστα με οθωμανικό διάταγμα χρησιμοποιούσαν δική τους μετρική μονάδα, την κουμιώτικη βαρέλα 54 οκάδων. Μεταγενέστερα όμως με την Ψήφιση στη Γαλλία του νόμου περί δασμών, σταμάτησαν οι εξαγωγές κυμα"ίκών κρασιών με δυσάρεστες οικονομικές επιπτώσεις για την Κύμη.
Αλλά και από την εποχή του Παυσανία, η Μανδηλαριά συμμετείχε στην παραγωγή του φημισμένου χιώτικου Αριούσιου οίνου. Οι αναφορές μιλάνε για ένα ασυνήθιστο κρασί, με ατίθασο χαρακτήρα με πολύ σκούρο χρώμα και στιβαρές τανίνες.
Η Μαυροκουντούρα του κτήματος Αβαντίς, ακολούθησε την μέθοδο κλασικής ερυθρής οινοποίησης με μακρά εκχύλιση, ωρίμασε για 12 μήνες σε καινούρια γαλλικά βαρέλια Ermitage και εμφιαλώθηκε αφιλτράριστο.
Έχει χρώμα βαθύ ρουμπινί, μύτη μέτριας έντασης, αν και κάπως κλειστή, αναδεικνύει αρώματα ώριμων μαύρων φρούτων, γλυκόριζας, δαμάσκηνου, απαλές γήινες νότες και νύξεις ζωικών και βανίλιας. Στο στόμα είχαμε να κάνουμε με ένα ισορροπημένο κρασί, όχι ιδιαίτερα τανικό, μετρίου+ σώματος που υπενθύμιζε τα χαρακτηριστικά αρώματα που βρήκαμε στην μύτη. Αλκοόλ 14%, και φρουτώδης επίγευση μέτριας+ διάρκειας. Καλύτερο μέχρι το 2018.
Τιμή:17,50€
Βαθμολογία:17,5-20


Έχωσα και μια υπέροχη μπύρα Ωρολογίου ... ένα χωριό κοντά στην Κύμη....

08 Ιανουαρίου 2012

Ημπορούν τα πλουσιόπαιδα να είναι αριστερά τέκνα?

Αφορμή δια την ανάρτησιν τούτη - οφείλω να ομολογήσω - είναι ο "σάλος" και αι διάφοραι δυειστάμενες απόψεις δια τας δράσεις του τέκνου της οικογενείας Αγγελοπούλου. Αν προστρέξει τις εις αναρτήσεις πχ του TVXS θα διαβάσει κείμενά του εις την Αμέρικα. Κείμενα που ομιλούσιν περί της εργατικής τάξεως, του κινήματος αγανακτισμένων εις τας Αμέρικας. Φυσικά κείμενόν του αναρτήθη και εις τας ημεδαπάς. Μάλιστα εις εφημερίδαν ελευθέρας διαδόσεως.
Πλήστοι όσοι, μικρόνοες και χυδαίοι τυπίσκοι... ανακράζουσιν ότι ένας γόνος πλουσίας οικογενείας δεν είναι δυνατόν να είναι κομμουνιστής, αριστερός κλπ κλπ... Τούτο αποτελεί χυδαίαν παρερμήνευσιν και μεγίστη τυχοδιοκτική θέση. Η ιστορία ανέδειξεν το σφαλερόν της θέσεως τούτης. Πλείστοι όσοι, μεγιστάνες εντρύφησαν εις τον Μαρξισμόν και εις τον κομμουνισμόν.
Δια ζώσης ο συγχωρεμένος Γ. Βερούχης μου είχε είπει ότι ο μεγαλύτερος καπιταλιστής της τσαρικής Ρωσίας, ήτο κρυφίον μέλος του Μπολσεβίκικου κόμματος και μάλιστα αναφέρετο μόνο εις τον Μπολσεβίκον Λένιν. Μάλιστα μετά την επιτυχήν νίκην των ημετέρων Μπολσεβίκων του ανετέθη η πρεσβεία του Παρισιού. Εκεί αφιχθείς, ήρχισον Μποσεβίκικον προπαγάνδα, η οποία ατυχώς δια τούτον αποδείχθη μέγα αμάρτημα και τον οδήγησον εις αναδίπλωσιν με στόχον την εξάσκησιν καθαρά και μόνον των υποχρεόσεών του.
Γενικά εις την Κομμουνιστικήν θεωρίαν οδηγείτε τις, όστις εμφορούτε υπό των αρχών της αλληλεγγύης και τις ευωδοστέρας προοπτικής του ανθρωπίνου είδους. Άνθρωποι, ήτις είναι εγωκεντρικοί, μιαροί, μικρόνοες εγωιστές, πλαδαροί, μη έχοντες πλούσιον εσωτερικόν κόσμον και είναι νεανικώς γεγηρασμένοι ΕΙΝΑΙ ΣΠΑΝΙΟΝ ΝΑ ΕΜΦΟΡΟΥΝΤΑΙ ΥΠΟ ΤΕΤΟΙΩΝ ΜΕΓΑΛΕΙΩΔΩΝ ΙΔΕΟΔΩΝ...
Μου φαίνετε δε πολύ φυσιολογικόν να εμφορείτε ο νεαρός γόνος υπό τοιούτων ιδεών. Νέος είναι, με πλούσιον εσωτερικόν κόσμον όπως κάθε ανθρώπινον όν. Τώρα... εις το ερώτημα αν θα παραμείνει σταθερός έχουμε να δηλώσουμαι τα εξής... που έλεγε ο Λ. Τρότσκυ εις την νήσον Πρίγκηπον εις Έλληναν αντιπρόσωπον του ΑΡΧΕΙΟΥ ΤΟΥ ΜΑΡΞΙΣΜΟΥ... " Αυτόν τον νέο φέρελπιν διανοούμενον, βάλτε τον στο μούσκιο, βγάλτε τον, ξαναβάλτε τον, βάλτε τον μέσα πέντε έξη φορές και στο τέλος θα δείτε αν αξίζει τον κόπον..." Αυτά είναι όσα μου μεταβίβασε ο Γ. Βερούχης σαν προφορικήν ιστορίαν που διεσώθει.
Έτσι είναι. Ο κος φέρελπις Αγγελόπουλος θα δοκιμασθεί τα μάλα. Θα απογοητευθεί, θα υμνηθεί, θα τον ξεσκίσουν δις και τρις εννίοτε. Αν θα παραμείνει φαντάρος εις τον άοπλον στρατόν της απελευθερώσεως της σκλαβωμένης εργατικής τάξεως? Οι μάντεις απέθανον προ χιλιάδων ετών.... Το μέλλον θα αποδείξει....
Προσωπικώς τον ΚΑΛΟΣΟΡΙΖΩ και εύχομαι εις το πρόσωπόν του η ιστορική μοίρα να αναδίξει μια προσωπικότηταν η οποία να είναι διανοούμενη ταυτοχρόνως ΤΙΜΙΑ, ΗΘΙΚΗ και πάντα αφιερωμένη εις τα καταπιεζόμενα τέκνα του ανθρωπίνου είδους.
Εάν μας εδιάβαζον θα του ελέγαμαι ευθαρσώς... ΕΝΤΡΥΦΙΣΑΤΕ ΕΙΣ ΤΗΝ ΓΑΛΛΙΚΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΝ μελετήσατε επισταμένως ΤΟΝ ΡΟΒΕΣΠΙΕΡΟΝ, τον ΜΑΡΑ, τον ΚΡΟΜΓΟΥΕΛ, την ΡΩΣΣΙΚΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΙΝ, την ΚΟΜΜΟΥΝΑ ΤΟΥ ΠΑΡΙΣΙΟΥ. Μελετήστε τις καντίνες που τρωνε κολατσιό οι εργάτες της Αμερικής. Πάτε στα μπαρ που πίνουν μπύρες. Ερωτευθείτε καλλίγραμον εργάτρια. Ζείστε και αναπνεύσατε την χαρακτηριστικήν οσμήν των εργατών. ΚΑΙ ΠΑΡΑΜΕΙΝΑΤΕ ΠΙΣΤΟΣ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΜΟΝΟΣ ΕΙΣ ΝΗΣΟΝ ΤΩΝ ΑΖΟΡΩΝ ΕΙΣ ΤΑΣ ΙΔΕΑΣ ΣΑΣ. ΜΗΝ ΠΑΨΕΤΕ ΠΟΤΕ ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΣ ΝΕΟΣ ΚΑΙ ΑΚΜΑΙΟΣ έστω και ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΤΗΤΕ ΠΛΕΙΣΤΑΚΙΣ... Και μην ξεχνάτε... Η ιστορία δεν μετράτε με έτη... παρά μόνο με δεκαετίες....

Εις το http://raskolnikovgr.blogspot.com το οποίο ειρήσθω εν παρόδω αποτελεί εν ενδιαφέρον μπλογκ είχα διαβάσει μια ιστρία που με είχε συναρπάσει. Ήτο η ιστορία μιας πλουσιοτάτης Εβραιοπούλας θυγατρός ήτις είχε εντρυφήσει εις τον κομμουνισμόν. Είχε εισχορήσει εις την οργάνωσην των αρχειομαρξιστών. Είχε μετονομασθεί, είχε εργασθεί εις εργοστάσια, είχε ασθενήσει όπως τόσες άλλες χιλιάδες μικρές κορασίδες. Είχε αναχθεί, δε εις μέγα διδασκάλα του κομμουνισμού μαζί με άλλες νέες θυγατέρες πλουσίων οικογενοιών άτινες εμφορούντο υπό αγνών ΙΔΑΝΙΚΩΝ...
Κλείνομαι ευλαβικώς το γόνυ έμπροσθεν των συνεισφορών αυτών των αγνών επαναστατριών.
Ο ΑΟΠΛΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ ΤΗΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΙΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΠΕΡΙΚΛΕΙΕΙ ΑΓΝΩΣΤΟΝ ΑΡΙΘΜΟΝ ΝΕΩΝ ΚΑΙ ΝΕΑΡΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ.
Είμαστε και είναι στρατευμένοι εις τον τιμιότερον αγώνα του ανθρωπίνου είδους.
Ευρήκα λοιπόν την εφημερίδα της ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ του 1931 και σας δημοσιεύω τας σχετικάς ειδήσεις περί την νεαράν Εβραιοπούλα.

ΘΕΣΗ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΑΤΟΜΩΝ


ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΚΑΝΕΙ ΕΙΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΜΑΣ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΜΙΑ ΝΥΚΤΙΑ, ΈΣΤΩ ΚΑΙ ΕΝ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΟΝ είναι ΆΞΙΟ ΜΝΕΙΑΣ... ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΠΑΣΧΟΛΟΥΝ ΟΙ ΜΕΤΕΠΕΙΤΑ ΘΕΣΕΙΣ ΤΩΝ... ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΜΕΓΙΣΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗΝ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΣ ΣΥΝΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ... Η μετέπειτα ζωή του είναι κατακριτέα, αξιοκατάκριτος προδοτική ότι άλλο θέτε... Αλλά η στιγμή που αισθανόμαστε την θερμήν χείρα του δίπλα από την δικήν μας είναι μεγαλειώδης....













03 Ιανουαρίου 2012

To kavalacity.blogspot.com είναι το χρησιμότερον blog δια έκαστον Έλληνα....

Τυχαίως έπεσα εις το μαργαριτάρι δαύτο

http://kavalacity.blogspot.com/

Είναι το απόλυτα ΩΡΑΙΟΤΕΡΟ blog που γνώρισα στην ζωή μου. Ένα μαργαριτάρι που ΩΦΕΙΛΕΙ πας Έλλην να γνωρίσει. Εγώ οπαδός της ΛΑΜΠΡΟΡΓΚΙΝΙ ωφείλω να βγάλω τον Πύλον μου και να σταθώ στητός εις στάσιν προσοχής....
Εύγε ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ ή για να είμαι πιό αξιόπιστος ΜΠΕΣΑ ΓΙΑ ΜΠΕΣΑ....

Κάθε Έλλην, πτωχός ή πλούσιος πρέπει ενδελεχώς να το ενημερώνετε

Ειδικότερα τα αφιερώματά του εις την ναυτιλίαν, εις του Billionerεs τα κείμενα δια την Ιππασίαν, το σκι, η πλήρης ενημέρωση δια την συνοικίαν της Εκάλης, το εκπληκτικό real estate kavala με πλήρη αφιερώματα δια άπασαν την αγοράν εθνικώς και διεθνώς, το εκπληκτικό jet set, το αφιερωμένο κομμάτι του στην art πλήρως ενημερωμένο, επίσης άπασες οι τμές του Luis Vitton και τέλος το απολαυστικό αφιέρωμα στο Megayachts.

Φρονώ ότι είναι ένα ωραίο, αποκαλυπτικό και άκρως ενημερωμένο blog. Κάθε Έλλην βαθιά νυκτωμένος απαιτείτε να εντρυφίσει εις τα ωραιότατα κείμενά του.

Ειλικρινώς χίλια μπράβο και εύγε...