Θυμάμαι στον Περέα στην ιδιωτική σχολή Ράνης που πήγαινα κάθε μέρα...
Για να γίνω Μαρκόνης ξέρετε .... τιριτάρας...
Και είχα δασκάλους ταμάμ μπασμένους σ' όλα...
Τον πατριώτη τον Γ.......η μας έκαμνε μορς
ήταν τότε στην δίωξη θυμάμαι και μας έλεγε μας έλεγε... τόσα και τόσα...
Αμ ο άλλος που 'ταν διευθυντής Ηλεκτρολογικού Υλικού εις τον Ναύσταθμον Σαλαμίνος...
Και άλλοι και άλλοι πολλοί λατρεμένοι...
Και τότε κάποιο απόγευμα τα μάθαμε όλα...
ΚΑΗΚΑΝ ΟΙ ΣΤΟΛΕΣ ΕΚΛΕΙΣΑΝ ΤΑ ΜΠΑΛΑΟΥΡΑ ΚΑΙ ΟΙ ΛΙΜΕΝΟΜΠΑΤΣΟΙ ΗΤΤΗΘΗΚΑΝ....
Θυμάμαι τότε στο γωνιακό καφενέ τις χαρές τα γέλια τι αγωνιστική διάθεσις...
Εγώ δεν μπορούσα να φανταστώ την ζωή μου με στολή
με έπνιγε με φώβιζε η προσοχή το μπαλαούρο η εξουσία της βίας τους...
γι αυτό ιδιώτευσα... εις την σχολήν Ράνη....
Πλήρωνα... αλλά ήμουν ελεύθερος να έχω το χακί σακίδιο και το αμπέχωνο.
Το τζιν μου και τις μπότες μου...
Αλλά πάντα σκεπτόμουν τα παιδιά στην
ΜΗΧΑΝΙΩΝΑ
ΟΙΝΟΥΣΑ
ΚΥΜΗ
ΑΣΠΡΟΠΥΡΓΟ
ΥΔΡΑ
και όπου αλλού στο διάσκο οι λιμενικοί φυλάκιζαν τα αμούστακα αγόρια και κορίτσια....
αυτή την μέρα που από ότι έμαθα εκ των υστέρων όλοι οι φίλοι μου την θυμώνται...
εκείνη λοιπόν την ημέρα κάηκαν οι στολές στα προαύλια....
έκανε επανάστασι το πόπολο και υπεχώρισεν το κουβέρνο......
Αυτή τη σελίδα την αφιερώνω σε φίλους που δεν θα την διαβάσουν ποτέ...
Στον Γιώργο Ε....η από την Κάρυστο
Στόν Μιχάλη τον παιδικό μου φίλο που η γυναίκα του έκανε το τρίτο κοριτσάκη...
(Αυτοί είναι από τον Βρανά.... την σχολή Βρανά.... εκεί στην 3ης Μεραρχίας...)
και ύστερα
στον Παύλο τον Υ..... η φίλο από τον ασπρόπυργο....
στην Στέλλα την Κ.... την Κρητικιά την καπετάννισα από τις σχολές ασπροπύργου
στον οχτρό μου τον γύφτο κάτω από την ελιά τον καθοδηγητή της ΚΝΕ που έγινε από ότι έμαθα γραμματέας υπουργού της Ν.Δ.
στον Ν. τον Μ...ή από την παράταξη ΑΣΑ του ασπροπύργου που με δέχτηκε τότε... (αυτόνομη συσπείρωσις ασπροπύργου)
στον άλλον που το όνομά του δεν θυμάμαι αλλά ήταν και είναι αναρχικός....
στην Μ....α που ατύχησε και τις εύχομαι τα καλύτερα
στην Ζωή από τον ασπρόπυργο
στην Ελένη την Κ...ού από το Ηράκλειο
στον Τούρκο φίλο ξανθό και γαλανομάτη που σχολόντας από την σχολή τον έβρισκα στην όπερα και ακούγαμε.... και μετά τα πίναμε στον Ιπποπόταμο...
ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΑΝΤΑΡΙΑΣΜΕΝΗ ΓΕΝΙΑ ΤΗΣ ΝΑΥΤΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΠΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΗΚΑΜΕ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΩΜΗ ΒΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΛΙΜΕΝΙΚΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΦΟΠΛΙΣΤΩΝ ΙΔΙΩΣ ΤΟΥ 1979 - 1985
Και τέλος το αφιερώνω στον Βαγγέλη τον Σ...ι από την Κρήτη που με συνόδευε μετά την κοπιώδη εργασία και σχολή στα πανκ κλαμπ της εποχής...
Στον Πήγασσο, την Αρεθούσα.... στη Mad.... παντού.... στα σινεμά και στην αγαμία που μας έδερνε....
Πριν από 11 ώρες
Mε συγκινησες βρε ατιμουτσικο με το flash back σου!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤώρα εγώ γιατί θυμήθηκα εκείνο το παλιό ρεμπέτικο: "μάγκες πιάστε τα γεφύρια, μπάτσοι κλάστε μας τ' αρχίδια";
ΑπάντησηΔιαγραφή(Πράγματι... συγκινητικές αυτές οι αναμνήσεις φιλάρα...)
Τυχαία βρηκα ανοιχτη την πορτα του χώρου σου και μπήκα..
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπ οτι καταλαβα ειχες την δυνατότητα και πληρωνες για να πας στου Ράνη... μια σχολή που έβγαλε πολλούς καταξιωμένους γνωστούς συναδέλφους μου... και
"πάντα σκεπτόμουν τα παιδιά στην
ΜΗΧΑΝΙΩΝΑ
ΟΙΝΟΥΣΑ
ΚΥΜΗ
ΑΣΠΡΟΠΥΡΓΟ
ΥΔΡΑ
και όπου αλλού στο διάσκο οι λιμενικοί φυλάκιζαν τα αμούστακα αγόρια και κορίτσια...."
Και που να ταχες ζησει την εποχή που τα εζησα εγω φίλε μου σαν σπουδαστής της ΑΔΣΕΝ/Ασπροπυργου Ασυρματιστων τα ετη 1969-1971... διοτι απλά δεν ειχα την δυνατότητα να πληρώνω και να απολαμβάνω την ελευθερία για να εχω το χακί σακίδιο, το αμπέχωνο, το τζίν και τις μπότες μου...
Αλι και τρίς αλι για τα χρόνια εκεινα...
Ετσι απλα για να φρεσκάρονται .... αι μνήμαι ! ! ! ! ! !
Αρης
www.aristodimos.pblogs.gr/
ώρα κε αριστόδημε να αποκαταστήσω την τιμή μου και να εξελιχθεί λίγο παραπέρα σε ελληνική ταινία ....
ΑπάντησηΔιαγραφή1ον.... εγώ σήμερα είμαι ΕΡΓΑΤΗΣ
και μάλιστα αν εξαιρέσει κανείς τέσσερα χρόνια (που δέχτηκα θέση προισταμένου που να μην έσωνα...) ΑΠΛΟΣ ΕΡΓΑΤΗΣ
2ον.... παιδί θυρωρών που το πρωί δούλευα και το απόγευμα πηγαίναμε στον Ράνη....
3ον... εγώ κάρφωσα στο λιμενικό τον εφοπλιστή που εργαζόμουν στο καράβι του .... και μπήκα στα μαύρα κατάστιχά τους...
4ον.... παρόλο που δεν είμαι ναυτικός (που όλοι στο χωριό είναι ....) εγώ πάντα είμαι απόξω στις απεργίες των ναυτικών για να τις υπερασπιστώ (εντάξει ξύλο δεν έφαγα.... φτάνουν στον κλάδο μου ...)
5ον... είμαι 46 ετών τα πρώτα μου ένσημα ξεκίνησαν από το 1977 ... δηλαδή 16 ενώ δύο τρία τα έφαγε το ΙΚΑ γιατί δεν με ασφάλιζαν στο μανάβικο του πατέρα μου... δουλιά που απαιτούσε ξύπνημα από τις 3 το πρωί και νυχτερινό γυνμάσιο στο Β νυχτερινό... και συνδικαλισμό στο ΣΕΜΜΕ στο σύλογο εργαζομένων μαθητών μέσης εκπαίδευσης...
αυτά για να γνωριζόμαστε
ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΕΥΠΡΟΣΔΕΚΤΟΣ
Καλό απόγευμα,
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ για το πέρασμά σου απο τον χώρο μου... Δεν χρειαζοντουσαν ολες αυτές οι αναλύσεις... ουτε κι ο πληθυντικός και τα κυριλέ για εναν ανθρωπο πουχει βρέξει τον ... κώλο του με θάλασσα..
Να περνάς να τα λέμε "συνδυκτιακέ" γνωστέ μου
Αρης
Akrat,
ΑπάντησηΔιαγραφήΠέρασα μια βολτίτσα από δω και σε τσάκωσα να νοσταλγείς.Αυθόρμητα μου ήρθε ένας στίχος του Μάλαμα.
"Όποιος ξεχνάει χάνεται
ραγίζει όποιος θυμάται
κι αυτός που παραστράτισε
στις ερημιές κοιμάται"
Την καλησπέρα μου!
Καλό πράμμα οι αναμνήσεις (όποιος δεν θυμάται, θα τα πάθει πάλι...) αλλά με το σήμερα τί γίνεται;
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ ΣΑΚΗΣ Ο ΜΟΥΣΑΓΕΑΣ θυματε φοιτησα στην ΑΔΣΕΝ Ασυρματιστων Ασπροπυργου 1980 εως 1982. Ημουν εκποσωπος της ΠΑΣΠ και εβαλα το χερακι μου για να αλλαξουν πολλα πραγματα και να γινουν οι σχολες πιο ανθρωπινες. Γιατι θα ρωτησουν μερικοι. Ας εξηγησω λοιπον. Το 1981 με το σεισμο κοιμηθικα σε μια πλατεια και πηγα ξημερωματα να παρω την στολη απο το σπιτι μου.στον 5 οροφο. Το πρωι με πιανει ο σημαιοφορος Παπαδομιχελακις και μου λεει τι χαλια ειναι αυτα . Του εξηγω και μου λεει θα σε τρεχω.Και μου εκανε τη ζωη πατινι ο κοπανος. Οταν μπηκαν οι καινουργιοι το 1981 μας λεει ο διοικητης πηδηχτε τους .Εγω φουντωσα.Μια μερα στην επαρση της σημαιας απο απροσεξια του ΒΑΦ ο σταυρος ηταν αναποδα και οταν τελειωσε η επαρση με ξιρισαν οι λιμενικοι και το πουκαμισο γεμισε αιματα. Οταν πηγαμε με τον Χρηστο το Σικα. στη Συρο για να μηλισουμε στα παιδια και μπηκαμε χωρις τα καπελα στο μικρο καφενειο οι καπεταναιοι μας κυταζαν σαν να ημασταν απο αλλο πλανητη ,και η μοναξια τους ηταν δραματικη.Οταν λοιπον εγινε ο Γιωτας Υπουργος ΥΕΝ αρχισα να τους πηδαω εγω αλλα ο Αρχηγος Καραφωτιας ηταν Διπροσωπος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟταν Απεφοιτησα και εψαχνα για δουλεια οπως τοσοι αλλοι με δουλευαν οι Ονεδιτες κατω στου Παπασπυρου . Πασοκο που ειναι οι δουλειες τα πηραν τα βαπορια οι εφοπλιστες. Τοτε πηγα στο ΥΕΝ να δω τον Κατσιφαρα. Τι ρεζιλικια ειναι αυτα του λεω τι γινεται με τα βαπορια .Συντροφε μου λεει δεν μπορουμε να κανουμε πολλα πραγματα γιατι θα τα παρουν τα βαπορια ολα απο την Ελλαδα. Πηγαινε και θα σου βρω εγω δουλεια. Ασε καλυτερα του ειπα δουλεια θα βρω μονος μου.Αυτο ηταν και η τελευταια επαφη μου με το κομα.Οταν ταξιδεψα βρηκα ενα σωρο καθικια στα βαπορια αλλα το κερασακι το παιρνει Ο TSAKOS SHIPPING COMPANY με κρεατα 18 μηνων και σητιρεσιο της πεινας.Πεταξα το κλειδι της καμπινας μου στο ποταμι στη ΝΕΑ ΟΡΛΕΑΝΗ και παρατησα τα βαπορια για παντα.Απο τοτε 25 χρονια δεν εχω πατηση το ποδι μου στην Ελλαδα. --. . .- ... .- ...
ΣΑΚΗΣ ΜΟΥΣΑΓΕΑΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΟΓΩ ΤΩΝ ΝΑΥΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΟΥ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΥ. Η ΔΙΑΦΟΡΑ ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ,Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΜΕΤΑΝΑΣΤΗ ΕΙΝΑΙ ΣΚΛΗΡΗ ,ΑΛΛΑ ΟΤΑΝ ΡΙΖΩΝΕΙΣ ΚΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ Ο ΠΟΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΠΟΥ ΕΜΕΙΝΕ ΠΙΣΩ ΜΕΤΡΙΑΖΕΤΑΙ. Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΝΑΥΤΙΚΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΣΚΛΗΡΗ! ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΞΕΝΙΤΕΙΑ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ ,ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΧΩΡΙΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ,ΕΝΩ ΕΙΝΑΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΡΧΗΣ, ΔΟΥΛΕΥΕΙ ΣΚΛΗΡΑ ,ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΩΡΕΣ ΞΕΚΟΥΡΑΣΗΣ. ΓΙΑΤΙ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΞΕΦΕΥΓΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΩΡΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΣΟΥ. Η ΘΑΛΑΣΣΑ ΣΕ ΚΡΑΤΑΕΙ ΣΕ ΕΠΙΦΥΛΑΚΗ 24 ΩΡΕΣ ΤΟ 24ΟΡΟ. ΚΑΝΕΙΣ ΦΙΛΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΧΑΝΕΙΣ, ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΠΙΑΣΕΙΣ ΛΙΜΑΝΙ ΚΑΙ ΑΠΟ ΑΝΑΓΚΗ ΖΗΤΗΣΕΙΣ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ ΝΑ ΑΙΣΘΑΝΘΕΙΣ ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΑΝΘΡΩΠΟΣ , ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΠΟΤΟ ΣΤΑ ΤΣΙΓΑΡΑ ΤΗΝ ΞΕΝΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ,ΑΝΑΖΗΤΑΣ ΣΕ ΑΥΤΗΝ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΜΑΖΙ ΣΟΥ ΣΤΑ ΒΡΩΜΙΚΑ ΣΕΝΤΟΝΙΑ, ΚΑΤΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΠΟΥ ΑΦΗΣΕΣ ΠΙΣΩ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ. ΟΤΑΝ ΞΕΜΠΑΡΚΑΡΕΙΣ ΓΥΡΝΑΣ ΠΙΣΩ ΚΑΙ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΣΟΥ ΤΡΕΜΟΥΝΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΧΑΡΑ ΤΟΥ ΓΥΡΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΩΝΙΑ ΤΟΥ ΤΙ ΘΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ. ΠΙΣΩ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ . ΟΙ ΗΜΕΡΕΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΞΕΝΕΣ ΨΑΧΝΕΙΣ ΝΑ ΠΡΟΣΑΡΜΟΣΤΕΙΣ ΚΑΙ ΤΡΕΧΕΙΣ ΝΑ ΠΡΟΛΑΒΕΙΣ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΠΟΥ ΕΧΑΣΕΣ ΣΤΟ ΜΠΑΡΚΟ , ΑΛΛΑ ΟΤΑΝ ΠΙΑ ΑΡΧΙΖΕΙΣ ΝΑ ΒΡΙΣΚΕΙΣ ΚΑΠΟΙΟ ΡΥΘΜΟ ,ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΑΝΑΦΥΓΕΙΣ ,. ΚΑΙ ΠΑΣ ΠΑΛΙ ΠΙΣΩ ΣΤΗΝ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΕΙΣΙΤΗΡΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΑΝΑΧΩΡΗΣΗΣ . ΜΕ ΤΗΝ ΒΑΛΙΤΣΑ ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΓΙΝΕΣΑΙ ΕΝΑ "ΘΑΛAΣΣΙΝΟ" ΠΟΥΛΙ, ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΑΣ ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥ ΣΟΥ ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΣ ΝΑ ΦΑΝΤΑΣΤΕΙΣ ΤΟ ΠΛΗΡΩΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΡΑΒΙ ΠΟΥ ΣΕ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟ ΜΑΚΡΙΝΟ ΛΙΜΑΝΙ. ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΠΑΛΙ ΤΡΕΜΟΥΝΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΚΕΨΗ ΟΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΞΑΝΑΓΥΡΙΣΕΙΣ ,ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΚΡΥΨΕΙΣ ΚΑΙ ΕΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΓΙΑΤΙ ΒΑΘΙΑ ΜΕΣΑ ΣΟΥ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ ΑΥΤΗΝ ΠΟΥ ΣΤΑ ΒΡΩΜΙΚΑ ΣΕΝΤΟΝΙΑ ΚΑΠΟΤΕ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟ ΜΑΚΡΙΝΟ ΛΙΜΑΝΙ ΣΕ ΕΚΑΝΕ ΕΚΑΝΕ ΝΑ ΑΙΣΘΑΝΘΕΙΣ ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΚΑΙ ΠΑΛΙ "ΑΝΘΡΩΠΟΣ". ΠΕΤΑΞΑ ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ ΤΗΣ ΚΑΜΠΙΝΑΣ ΠΡΙΝ 25 ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΟ ΠΟΤΑΜΙ ΣΤΗΝ ΝΕΑ ΟΡΛΕΑΝΗ ΚΑΙ ΔΕΝ ΓΥΡΙΣΑ ΠΟΤΕ ΣΤΑ ΒΑΠΟΡΙΑ,ΑΛΛΑ ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ!
ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΥΜΜΑΘΗΤΕΣ ΜΑΡΚΟΝΗΔΕΣ ADSEN ΑΣΠΡΟΠΥΡΓΟΥ 1980-1982
παιδιά ευχαριστώ που γράψατε
ΑπάντησηΔιαγραφήμε τιμούν τα γραπτά σας